در دالان پر پیچ وخم روزگار و در دریای پر تلاطم سرنوشت، گاهی اوقات میتوان ساحل آرامی یافت که زورق آسیب دیده خود راکه از جور زمانه مستعمل شده و دیگر نمی توان با آن طی طریق کرد را تا حدودی تعمیر کرد و خود نیز تنی بیاساییم. تا بدین طریق شاید بتوانیم جان سالم از گرداب دنیا بدر بریم.
اما باید بدانیم این از احتمالات است که بتوانیم با یک زورق ناسالم از گردابی به وسعت اقیانوس بگذریم؛ بلکه بهترین راه و شیوه برای فرار از طوفان های سهمگین سرنوشت و فرجامی منحوس، این است که در پی یافتن کشتی نجاتی باشیم تا ما را با خیال راحت به ساحل امن و آرامش برساند.
اما حقیقت امر این است که
آیا واقعا این چنین کشتی نجاتی را می توان یافت؟
آیا می شود بوسیله آن از بزرگترین طوفانها و گردابهای زمانه جان سالم بدر برد؟
اصلا این کشتی نجات ما را با خود تا رسیدن به مقصد همراه خواهد کرد؟
جواب همه سوالات همین حدیث معروف وعظیم پیامبر اسلام(ص) است:
«إنّ الحُسینْ مِصباحُ الْهُدی و سَفینَةْ النَّجاة »
آری.آن کشتی نجاتی که ما باید از آن مدد بجوییم وبه آن اقتدا کنیم تا بوسیله آن به مقصدو ساحل امن برسیم همان حسین بن علی(ع)، فرزند شیر خدا وسرور شهیدان بهشت است.
دردنیای هزار رنگی که هر روز پر زرق و برق تراز قبل میگردد و هر روز آوازی زیباتر سرمی دهد تاعده بیشتری را اسیر گرداب هایی که ظاهری دل فریب اما باطنی خروشان وطاغی دارد بکند، کشتی نجاتی مطمئن تر از او پیدا نمیگردد.
در زمانه ای که گناه آیین و مسلک مردم شده وجدا کردن حق از باطل همچون جدا کردن گندم ازجو دشوار شده...
در روزگاری که مسافران به جای آنکه درپی یافتن وسیله ای مستحکم برای رسیدن به مقصدی دور در مسیری پر فراز و نشیب باشند، درپی مستحکم کردن پایه های زندگی خود در باتلاق های عمیق گناه هستند؛ مگر کشتی نجاتی بهتر ومستحکم تر از امام حسین(ع) یافت می شود.
کسی که پرده های گناه را یکی پس از دیگری کنار می زند و بر روی قلبش پرده زخیمی ازظلمت می کشد باید بدنبال روزنه ای باشد که توسط آن نور حق را به قلبش بتاباند؛این روزنه چیزی نیست مگر توبه.
توبه است که می تواند ما را از افتادن در پرتگاههای بعدی عصیان حفظ کند. برای اینکه بتوانیم در این راه موفق شویم باید درصدد فرد آبرومندی باشیم تا شفاعتمان را در پیشگاه معبود بکند؛فردی که اورا کشتی نجات خطاب می کنند،به این دلیل که می تواند ما را از گرداب های های مهلک گناه نجات دهد و به نوعی از اسارت دنیا رهایی بخشد.
رهایی بخشیدن از دام های شیطان، رهایی بخشیدن از بلاهای گناه، رهایی بخشیدن از...
آری ...
حسین(ع) می تواند مارا آزاد کند کسی که آزادگی آیین و قانون زندگانی اش بود،کسی که آزاد بودن و آزاد زیستن را برای تمام تاریخ به نمایش گذارد...
کسی که آزادی را آزادگی بخشید...
آزادگی از هر آنچه غیر خداست.